បើទោះបីជា ប្រវត្តិសាស្រ្តសង្គ្រាមនេះមានភាពងងឹត និងការឈឺចាប់ជាច្រើន ប៉ុន្តែប្រសិនបើគេក្រឡេកមើលមកស្ថានភាពភាគីប្រទេសទាំងពីរនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ ប្រវត្តិសាស្រ្តនេះបែរជាបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីភាពធន់ ការផ្សះផ្សា និងក្តីសង្ឃឹមទៅវិញ។ ជាក់ស្ដែង ឥឡូវនេះសហរដ្ឋអាមេរិកគឺជាអតិថិជនដ៏ធំបំផុតនៃការនាំចេញពីប្រទេសវៀតណាម ខណៈវៀតណាមជាដៃគូពាណិជ្ជកម្មដ៏ធំជាងគេរបស់អាមេរិកនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។
អំឡុងទស្សនកិច្ចនៅទីក្រុងហាណូយ តំណាងពាណិជ្ជកម្មរូបនេះដដែល ក៏បានលើកឡើងពីក្ដីកង្វល់នៃកម្លាំងពលកម្មហួសហេតុទៅលើជាតិជនដើមភាគតិចនៅប្រទេសចិន នៅក្នុងការផលិតខ្សែចង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់ពីតំបន់ស៊ីនជាំងផងដែរ។ លោកស្រីបានប្រាប់ឲ្យប្រទេសវៀតណាមប្រុងប្រយ័ត្ន និងមិនអាចអនុញ្ញាតឲ្យខ្សែសង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់ទាំងនោះ ចូលទៅក្នុងការផលិតកម្មរបស់ខ្លួននោះទេ ជាពិសេសគឺមិនឲ្យនាំចូលទៅក្នុងទីផ្សារសហរដ្ឋអាមេរិកតែម្ដង។
អត្ថបទគួរអាន
ស្របពេលនេះដែរ លោកស្រីបានច្រានចោលមតិរិះគន់មកលើក្របខ័ណ្ឌសេដ្ឋកិច្ចឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិក(IPEF) ដែលថា ពុំបានរាប់បញ្ចូលនូវការលើកលែងរនាំងពន្ធគយ។ មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនរូបនេះអះអាងថា អាទិភាពរបស់ក្របខ័ណ្ឌសេដ្ឋកិច្ចឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិក ដូចជាបញ្ហារនាំងពន្ធនិងថាមពលស្អាតជាដើម កំពុងត្រូវបានចរចាដោយប្រទេសចំនួន១៤ដែលជាសមាជិកហើយ។ គេជឿថា ប្រសិនបើប្រទេសទាំងនេះ អាចយល់ព្រមធ្វើឲ្យនីតិវិធីគយរបស់ពួកគេមានលក្ខណៈឌីជីថល និងអាចធ្វើអន្តរកម្មក្នុងចំណោមរដ្ឋជាសមាជិកទាំងអស់បាន នោះវានឹងផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់អ្នកនាំចេញ និងអ្នកនាំចូលដូចគ្នា។
សូមជម្រាបថា ប្រទេសចិនមិនមែនជាសមាជិកក្នុងក្របខ័ណ្ឌឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិកនេះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រទេសនេះកំពុងខ្វែងជើងគ្នាជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិក មើលមុខគ្នាមិនត្រង់ ជុំវិញឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក បន្ទះឃីប កម្លាំងពលកម្មដោយបង្ខំ សមុទ្រចិនខាងត្បូង ប៉េងប៉ោងចារកម្ម និងសង្គ្រាមពន្ធគយផងដែរ។
គួរជម្រាបថា សហរដ្ឋអាមេរិកពឹងផ្អែកលើវៀតណាមសម្រាប់ផលិតផលដូចជាអេឡិចត្រូនិក គ្រឿងសង្ហារឹម និងគ្រាប់ស្វាយចន្ទី។ ប៉ុន្តែក៏មានទំនិញសំខាន់ៗផ្សេងៗទៀតដែរ ដូចជាបន្ទះស្រូបពន្លឺព្រះអាទិត្យ និងសម្លៀកបំពាក់ ដែលឧស្សាហកម្មទាំងពីរនេះ គឺជាមុខសញ្ញាដែលសហរដ្ឋអាមេរិកកំពុងស៊ើបអង្កេត មិនថាតែនៅវៀតណាមទេ ពោលគឺនៅទូទាំងពិភពលោកក្រោមច្បាប់ការពារការធ្វើការងារដោយបង្ខំ៕
