អត្ថបទគួរអាន!!!
ប្រទេសដទៃមិនសូវជាមានបញ្ហានោះទេ ពីព្រោះប្រទេសគេមានគោលនយោបាយល្អ មានធនធានគ្រប់គ្រាន់ និងមានយន្តការស្ថាប័នគ្រប់គ្រាន់។ បញ្ហាពោតដែលកំពុងកើតឡើងនៅពេលនេះ ទាក់ទិននឹងពោតក្រហម។ វាជាពោតចំណីសត្វ។
ជាទូទៅ អាយុកាលនៃការដាំដុះដំណាំពោតក្រហម ប្រហែលជា ៧០ថ្ងៃ នេះជាពូជពោតបង្កាត់ (hybrid) ហើយអាចមានរហូតដល់ទៅអាយុ ១២០ថ្ងៃក៏មាន។ ប៉ុន្តែ កសិករភាគច្រើនដាំពោតក្រហម ៧០ថ្ងៃសម្រាប់ឧស្សាហកម្មចំណីសត្វ។
ធម្មតា កសិករចាប់ប្រមូលផលពោតក្រហម ចន្លោះពីខែ៧-៨ មុនរដូវទឹកឡើង។ កសិករខ្មែរចាប់ដាំចុងខែ៤ ឬដើមខែ៥ ឲ្យតែមានសំណើមដី ព្រោះពោតជាដំណាំចម្ការមិនត្រូវការទឹកច្រើន។ ដូច្នេះ ឥឡូវនេះ វាជារដូវប្រមូលផល វាត្រូវតែជន់ទីផ្សារប្រមូលទិញ។ នៅប្រទេសយើងរោងចក្រកែច្នៃចំណីសត្វ ដូចជាមានតែក្រុមហ៊ុន១តែប៉ុណ្ណោះ គឺក្រុមហ៊ុនថៃ CP។ ទីផ្សារនាំចេញគ្រាប់ពោតរបស់កម្ពុជាយើងមានតែថៃនិង វៀតណាម មិនខុសពីកសិផលផ្សេងៗនោះឡើយ។
ប៉ុន្តែ ថៃនិងវៀតណាមក៏ដាំពោតច្រើនដែរ ដូច្នោះ គេប្រាកដជាទិញកសិករគេមុនហើយ ពីព្រោះងាយដឹកជញ្ជូន ចំណាយតិច មិនលំបាកឯកសារនាំចេញនាំចូល។ល។ ម្យ៉ាង ឆ្នាំកន្លងទៅ តម្លៃដំឡូងចាប់ផ្ដើមធ្លាក់ចុះ ហើយតម្លៃពោតដូចជាល្អ ដូចនេះជាសញ្ញាដែលអាចនាំឲ្យកសិករថៃនិងកសិករវៀតណាមក៏អាចពង្រីកការដាំដុះពោត កសិករយើងក៏បានពង្រីកការដាំដុះពោតខ្លាំងក្លាដូច ដំឡូង ម្រេច។ល។ នាប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះដែរ។
ដូច្នេះ រដូវប្រមូលផលមកដល់ព្រមគ្នា ការដាំដុះក៏រីក ទីផ្សារក៏ជន់។ អ្នកប្រមូលទិញមានដើមមិនច្រើន ឃ្លាំងស្តុកក៏មិនគ្រប់គ្រាន់។ល។ ការកែច្នៃជាចំណីសត្វក៏មានកម្រិត សិប្បកម្មជ្រូកមួយចំនួនដែលប្រើប្រាស់ពោតផលិតជាចំណីជ្រូកលើកសិដ្ឋាន។ល។ ក៏បិទទ្វារអស់ខ្លះទៀត។ល។ នេះជាបញ្ហាត្រួសៗ។
ប្រសិនបើយើងពុំមានគោលនយោបាយល្អ មិនមានធនធានគ្រប់គ្រាន់ និងមិនមានយន្តការស្ថាប័នគ្រប់គ្រាន់ទេនោះ កសិករអាចវិលត្រឡប់ទៅរកកសិកម្មជីវព្រឹត្ត ព្រោះបើផលិតហើយមិនអាចរកចំណូលបាន។ ប្រការនេះអាចបង្កជាគ្រោះ៖ ភាពក្រីក្រជនបទ សន្តិសុខស្បៀងសម្រាប់ក្រុមចំណូលទាបនៅទីប្រជុំជន គម្លាតរវាងអ្នកមានអ្នកក្រ ទីក្រុងនិងជនបទកាន់តែខ្លាំង, កសិកម្មខ្នាតធំមិនអាចបម្រើគោលការណ៍សន្តិសុខស្បៀងរបស់ជាតិ ។ល។ និង ។ល៕
