លុះមកដល់សម័យកាលអ៊ិនថឹណិត មហាជនមានជម្រើសច្រើនជាងមុនក្នុងការទទួលព័ត៌មាននិងការកម្សាន្ត។ គេហទំព័រអ៊ិនថឹណិតធំៗនៅលើពិភពលោក ដូចជា Google, YouTube, Facebook និង Snap Chat ជាដើម បានបង្កើតបដិវត្ដន៍ក្នុងវិស័យផ្សព្វផ្សាយ ទាំងរបៀបនៃការផ្សាយ និងទាំងរបៀបនៃការទទួល។ ជាមួយនឹងអ៊ិនថឹណិត មហាជន (អ្នកប្រើប្រាស់) មានជម្រើសច្រើន អាចធ្វើអ្វីៗតាមចំណង់របស់ខ្លួន លើសពីការគ្រាន់តែទទួល នូវអ្វីដែលប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយប្រពៃណីធ្លាប់ផ្ដល់ឲ្យ។
ខាងក្រោមនេះជាសង្ខេបនៃខ្លឹមសារលិខិតរបស់ស្ថាបនិកគេហទំព័រ buzzfeed.com ដ៏ល្បីនៅលើពិភពលោក ផ្ញើជូនបុគ្គលិកនៅមុនដាច់ឆ្នាំចាស់ចូលឆ្នាំថ្មី ដែលនិយាយអំពីអ្វីដែលអ៊ិនថឹណិតបានផ្លាស់ប្ដូរវិស័យផ្សព្វផ្សាយលើពិភពលោក៖
ប្រពន្ធផ្សព្វផ្សាយប្រពៃណី
ក្រុមហ៊ុនផ្សព្វផ្សាយធំៗបំផុត ចំណាយលុយវាល់លានដុល្លារផលិតកម្មវិធីទូរទស្សន៍ ឬកុន ឬទស្សនាវដ្ដី រួចហើយជំរុញផ្សព្វផ្សាយកម្មវិធីទូរទស្សន៍ ឬកុនដ៏ថ្លៃនេះ តាមរយៈបណ្ដាញចែកចាយជាច្រើន ហើយមហាជន ឬអ្នកទស្សនា ទទួលពិសោធន៍ដូចៗគ្នា។
សម័យទើបមានអ៊ិនថឹណិតដំបូងៗ
បន្ទាប់មក ទើបមានក្រុមហ៊ុនផ្សព្វផ្សាយឌីជីថលដំបូងៗគេបង្អស់ ដូចជា Slate, Salon និង Yahoo និងក្រុមហ៊ុនវីដេអូ ដូចជា Vimeo និង YouTube ដែលបានប្រើអ៊ិនថឹណិតជាប្រយោជន៍ ដើម្បី ១) ចែកចាយសម្ភារៈផ្សាយលឿនរហ័សភ្លាមៗ ២) រក្សាទុកសម្ភារៈផ្សព្វផ្សាយទាំងអស់នៅលើអ៊ិនថឹណិតសម្រាប់អ្នកមើលមករកមើលឡើងវិញតាមតម្រូវការ និង ៣) ចែកចាយសម្ភារៈផ្សព្វផ្សាយទូទាំងពិភពលោកដោយមិនចាំបាច់មានការិយាល័យប្រតិបត្តិការនៅគ្រប់ប្រទេស។
នេះមានន័យថា អ្នកប្រើប្រាស់ទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍យ៉ាងច្រើន។ ពួកគេអាចទទួលអ្វីដែលគេចង់មើលចង់អានលឿនរហ័ស តម្លៃចែកផ្សព្វផ្សាយទាបជាងប្រព័ន្ធព័ត៌មានរូបវន្ត គេអាចត្រឡប់ទៅមើលអ្វីៗចាស់ៗនៅពេលណាក៏បាន និងតាមតម្រូវការ ហើយសម្ភារៈផ្សាយគឺមានប្រភពមកពីគ្រប់ទិសទីជុំវិញពិភពលោក។ និយាយរួមទៅ អ្នកប្រើប្រាស់ទទួលបានអ្វីៗដ៏ច្រើនសម្បូរបែប លើសពីត្រឹមតែកម្មវិធីទូរទស្សន៍ កាសែត និងទស្សនាវដ្ដីដែលមាននៅក្នុងស្រុករបស់ខ្លួន។
សម័យឌីជីថលបច្ចុប្បន្ន
បន្ទាប់មកទៀត ក្រុមហ៊ុននានាយល់ថា ផ្ទុយពីគ្រាន់តែរុញច្រានសម្ភារៈផ្សាយដូចគ្នាទៅកាន់មហាជនទូទៅតែមួយមុខ ពួកគេអាចដឹងថា មហាជនប្រើប្រាស់សម្ភារៈទាំងនោះយ៉ាងដូចម្ដេច និងសិក្សាអំពីចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់មហាជន។ ការីនិពន្ធអាចដឹងថា រឿងធំណាខ្លះដែលគេចុចមើល អ្នកផលិតវីដេអូអាចដឹងថា វីដេអូណាខ្លះដែលគេចូលចិត្តមើលច្រើន ។ល។ ដោយអ្នកគ្រប់គ្នាអាចមើលឃើញមតិយោបល់ ប្រតិកម្ម ចូលចិត្ត ឬមិនចូលចិត្ត។ មតិត្រលប់ទាំងនេះហើយ ដែលជួយឲ្យអ្នកផលិតដឹងថា គួរផលិតអ្វីបន្ទាប់ដែលទាក់ទាញអ្នកមើលកាន់តែច្រើន។
តួអង្គឌីជីថលដំបូងៗគេជាច្រើន ដូចជា YouTube គិតគូរខ្លាំងទៅលើទិន្នន័យ ដោយបង្កើតឧបករណ៍ ឬកម្មវិធីនានាដោយផ្អែកលើទិន្នន័យអ្នកប្រើប្រាស់។ Netflix បានប្រកាន់យកវិធីនេះ ដោយផ្ដោតលើការណែនាំឲ្យអ្នកមើលមើលអ្វីមួយ ដោយផ្អែកតាមទម្លាប់មើលរបស់គេ និងទិញកម្មវិធី និងផលិតកម្មវិធីផ្ទាល់ខ្លួន ដោយផ្អែកលើទិន្នន័យអ្នកមើល។
YouTube និង Netflix យល់ច្បាស់ថា ទិន្នន័យអ្នកមើល និងទំនាក់ទំនងទៅមករវាងអ្នកមើលនិងអ្នកផលិត ផ្ដល់ប្រៀបប្រកួតប្រជែងយ៉ាងសំខាន់។ មតិត្រលប់បែបនេះមិនអាចមានឡើយ សម្រាប់កាសែតនិងទូរទស្សន៍។ នៅចំណុចនេះ សូម្បីតែគេមានទិន្នន័យនេះ និងគេមានការភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងគ្នារវាងអ្នកមើលនិងអ្នកផលិតក្ដី ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនៅតែគិតចំពោះអ្នកមើលក្នុងន័យជាបណ្ដុំបុគ្គលដាច់ដោយឡែកៗពីគ្នា។ បន្ទាប់មក ទើបមានបណ្ដាញសង្គមកើតឡើង ហើយយើងលែងឯកោទៀតហើយ !!!
បណ្ដាញព័ត៌មានសង្គម
ការផុសឡើងនូវបណ្ដាញព័ត៌មានសង្គម បានផ្ដួចផ្ដើមនូវចំណុចប្រសព្វរវាងសម្ភារៈផ្សព្វផ្សាយ និងទំនាក់ទំនង។
គេមិនមែនប្រើប្រាស់សម្ភារៈផ្សព្វផ្សាយសម្រាប់តែគុណតម្លៃព័ត៌មានប៉ុណ្ណោះឡើយ សម្ភារៈទាំងនេះបានក្លាយជាវិធីមួយដែលមនុស្សម្នាប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នានៅក្នុងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្លួន។
បណ្ដាញសង្គមបានបើកឲ្យមានលទ្ធភាពនៃការកសាងទំនាក់ទំនងកាន់តែជិតស្និទ្ធជាមួយអ្នកអាន ឬអ្នកមើល។
ទំនាក់ទំនងរវាងក្រុមហ៊ុនផ្សព្វផ្សាយមួយ និងអតិថិជនរបស់ខ្លួន នឹងមិនអាចស្និទ្ធស្នាល ឬមានអត្ថន័យដូចទំនាក់ទំនងរវាងមិត្តភក្ដិពីរនាក់ ឬសមាជិកគ្រួសារពីរនាក់នោះទេ ប៉ុន្តែ ក្រុមហ៊ុនផ្សព្វផ្សាយអាចជួយសម្រួលឲ្យទំនាក់ទំនងនេះកាន់តែស៊ីជម្រៅជាងមុនថែមទៀត ប្រសិនបើខ្លួនអាចផលិតនូវសម្ភារៈផ្សព្វផ្សាយ ដែលអតិថិជន (ឬអ្នកប្រើប្រាស់) អាចប្រើដើម្បីភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមកបាន៕
អត្ថបទនេះជាសង្ខេបនៃលិខិតរបស់ស្ថាបនិក www.buzzfeed.com ដែលផ្ញើជូនបុគ្គលិករបស់លោក និងចុះផ្សាយនៅលើគេហទំព័រ www.recode.net។