កញ្ញា យួន ស្រីនិត អាយុ ១៩ឆ្នាំ មកពីខេត្តកំពង់ធំ ជាកូនពៅគេនៃគ្រួសារកសិករដែលមានកូនបីនាក់។ ស្រីនិត ឈប់រៀនតាំងពីថ្នាក់ទី៥ និងបានធ្វើចំណាកស្រុក ជាមួយបងៗ និងឪពុកម្ដាយ មួយគ្រួសារ មករស់នៅផ្សារព្រំ ខេត្តប៉ៃលិននេះ ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។
នៅពេលសួរថា តើហេតុអ្វីទើបមករស់នៅទីនេះទាំងមួយគ្រួសារដូច្នេះ ស្រីនិត ប្រាប់ឲ្យដឹងថា ដើមឡើយ គ្រួសារនាងធ្វើស្រែធម្មតា ប៉ុន្តែ ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ជីវភាពចេះលំបាកទៅៗ រហូតដល់ឪពុកម្ដាយជំពាក់បំណុលគេ ក៏នាំគ្នាទាំងគ្រួសារមករស់នៅផ្សារព្រំ ខេត្តប៉ៃលិន តែម្ដង ដើម្បីរកលុយដោះបំណុលគេ។
សព្វថ្ងៃ នៅខេត្តប៉ៃលិននេះ ឪពុកម្ដាយរបស់នាងនៅយាមចម្ការឲ្យគេ រីឯបងៗពីរនាក់របស់នាង មានគ្រួសារអស់ហើយ នៅសល់តែរូបនាងកូនពៅគេ ធ្វើការជាអ្នករៀបចំបន្ទប់នៅសណ្ឋាគារ។
កញ្ញា ស្រីនិត និយាយយ៉ាងដូច្នេះថា «ខ្ញុំមិនដឹងថា ពួកគាត់ជំពាក់គេប៉ុន្មានទេ ប៉ុន្តែ ឥឡូវហ្នឹង សងគេជិតរួចហើយ នៅសល់ប្រហែល ៥០០ដុល្លារ»។
ច្រកព្រំដែនអន្តរជាតិ ព្រំ នៅខេត្តប៉ៃលិន ជាប់នឹងព្រំប្រទល់ជាមួយប្រទេសថៃ។
តើអ្នកបានអានអត្ថបទនេះ ឬនៅ?
មានដំណើររឿងប្រហាក់ប្រហែលនឹង ស្រីនិត ដែរ ស្ត្រីវ័យកណ្ដាលពីរនាក់ទៀត ដែលធ្វើការជាមួយ ស្រីនិត ក៏ជាអ្នកមកពីចម្ងាយដែរ គឺម្នាក់មកពីខេត្តកំពង់ចាម និងម្នាក់ទៀតមកពីខេត្តពោធិ៍សាត់។ ពួកគាត់ថា ផ្លាស់មករស់នៅនិងរកស៊ីនៅផ្សារព្រំនេះ គឺដោយសារតែនៅស្រុកកំណើតធ្វើស្រែចម្ការខាត និងជំពាក់បុលគេ។
នៅផ្សារព្រំ ប៉ៃលិន ដែលនៅជាប់នឹងបន្ទាត់ព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃ ជាទីប្រជុំទៅដោយកាស៊ីណូ ដែលបើកព្រោងព្រាតដូចផ្ការីក ដើម្បីស្រូបយកជនជាតិថៃ ដែលឆ្លងដែនមកលេងល្បែងនៅទីនេះ។ បើតាមការឲ្យដឹងពីអ្នកគ្រប់គ្រងកាស៊ីណូមួយកន្លែង ឲ្យដឹងថា អ្នកចូលលេងល្បែងក្នុងកាស៊ីណូ ភាគច្រើនបំផុត គឺជាជនជាតិថៃ ប៉ុន្តែ ក៏មានខ្មែរមួយចំនួនតូចផងដែរ។
តាមការសាកសួរព្រាវៗ ទៅមនុស្សជាច្រើននាក់ រាប់តាំងពីបុគ្គលិកសន្តិសុខ អ្នករត់ម៉ូតូឌុប អាជីវករលក់ដូរ និងបុគ្គលិកកាស៊ីណូ ពួកគេឲ្យដឹងថា បើនិយាយពីផ្សារព្រំ គឺគ្មានអ្វីក្រៅពីកាស៊ីណូទេ ហើយបុគ្គលិកនិងអ្នករកស៊ីនៅផ្សារព្រំនេះ ភាគច្រើន គឺជាអ្នកចំណាកស្រុកមកពីខេត្តឆ្ងាយៗ។ ដោយឡែក ប្រជាជនម្ចាស់ស្រុក និងអ្នកចំណាកស្រុកមួយចំនួន ប៉ុន្តែ មិនមែនភាគច្រើន ប្រកបរបរធ្វើចម្ការខ្លួនឯង ឬស៊ីឈ្នួលយាមចម្ការឲ្យគេ ដូចជា ចម្ការត្រងែន និងចម្ការដំណាំផ្សេងៗទៀត។
អ្នករស់នៅនិងរកស៊ីនៅផ្សារព្រំ ដែល ខេមបូណូមីស បានសាកសួរ ឲ្យដឹងថា ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ផ្សារព្រំហាក់ស្ងាត់ជាងមុន ហើយការរកទទួលទាន ក៏ហាក់មិនសូវបានកាក់កបដូចមុនដែរ។ ប៉ុន្តែ ទោះជានេះក្ដី អ្នករត់ម៉ូតូឌុបមួយរូប ឈ្មោះ សុវណ្ណ មកពីខេត្តកំពង់ស្ពឺ ដែលបានមករស់នៅផ្សារព្រំនេះ ជាង ២០ឆ្នាំមកហើយនោះ ឲ្យដឹងថា ទោះបីនៅទីនេះ រូបគាត់មិនអាចរកកម្រៃសល់ធ្វើអ្នកមានក្ដី ក៏គ្រាន់បើជាងឆ្ងាយ ជាងការធ្វើស្រែនៅឯស្រុកកំណើត នៅខេត្តកំពង់ស្ពឺដែរ៕
