គិតចាប់ពីឆ្នាំ២០០០មក ចំនួនសត្វត្មាតធ្លាក់ចុះ ៥០% ដោយយោងតាមការជំរឿនចុងក្រោយបង្អស់ គិតត្រឹមឆ្នាំនេះ គេរាប់ឃើញសត្វត្មាតតែ ១២១ក្បាលប៉ុណ្ណោះ។
នេះបើយោងតាមការឲ្យដឹងរបស់អង្គការ WCS នៅក្នុងប្រកាសព័ត៌មានរបស់ខ្លួនដែលចេញផ្សាយនាសប្ដាហ៍នេះ។
ប្រកាសព័ត៌មានដដែល បង្ហាញថា មានការរកឃើញថ្មីៗថា ការបំពុលគឺជាកត្តាគំរាមកំហែងដ៏ធំបំផុតចំពោះសត្វត្មាតនៅកម្ពុជា។
លោក សាយម៉ុន ម៉ាហ៊ូត (Simon Mahood) ទីប្រឹក្សាបច្ចេកទេសនៃអង្គការ WCS ថ្លែងថា ៖ «ការបំពុល គឺជាការគំរាមកំហែងដ៏ខ្លាំងបំផុតចំពោះហ្វូងសត្វត្មាតនៅកម្ពុជា។ ការបំពុលនេះ ក៏មានផលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពមនុស្សផងដែរ»។
លោក សាយម៉ុន បន្តថា កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងខ្លាំងក្លាពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាល អង្គការអភិរក្ស និងសហគមន៍ គឺចាំបាច់ខ្លាំងណាស់ ដើម្បីអភិរក្សសត្វត្មាតទាំង៣ ប្រភេទនេះ កុំឲ្យផុតពូជ។
តើអ្នកបានអានអត្ថបទនេះ ឬនៅ?
សព្វថ្ងៃ មានអង្គការចំនួន ៤ ក្នុងនោះមានដូចជា អង្គការជីវិតសត្វស្លាប អង្គការ WCS អង្គការ WWF និងមជ្ឈមណ្ឌលអង្គការសម្រាប់ការអភិរក្សជីវចម្រុះ ដោយមានកិច្ចសហការជាមួយក្រសួងកសិកម្ម និងក្រសួងបរិស្ថាន កំពុងធ្វើការរួមគ្នាក្នុងការអភិរក្សសត្វត្មាតនៅកម្ពុជា តាមរយៈការអប់រំផ្សព្វផ្សាយ ការរៀបចំអាហារដ្ឋានឲ្យចំណីដល់ត្មាត និងការការពារសំបុកនិងទីជម្រកជាដើម។
លោក សេង ទៀក ប្រធានអង្គការ WWF និយាយថា ៖ «តម្រូវការសាច់សត្វព្រៃ នាំឲ្យការបរបាញ់សត្វព្រៃមានការកើនឡើង។ ចំណីសម្រាប់សត្វត្មាតមានតិចតួច ដោយសារការបរបាញ់តាមរយៈការដាក់អន្ទាក់ និងការបំពុល...។ ការបំពុល គឺជាមូលហេតុចម្បងដែលនាំឲ្យត្មាតជាង ៣០ក្បាល ងាប់ ដោយសារត្មាតទាំងនោះស៊ីសាកសពសត្វដែលស្លាប់ដោយសារថ្នាំពុល»។
គួររំលេចថា សត្វត្មាតនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា មាន ៣ប្រភេទ គឺត្មាតភ្លើង ត្មាតត្នោត និងត្មាតផេះ។ ត្មាតទាំង ៣ប្រភេទនេះ ស្ថិតនៅក្នុងបញ្ជីក្រហមរបស់អង្គការ IUCN ជាប្រភេទរងគ្រោះជិតផុតពូជនៅលើសកលលោក ដោយសារតែចំនួនរបស់វាកាន់តែធ្លាក់ចុះគួរឲ្យព្រួយបារម្ភ៕
None
