តើកម្ពុជាគួរធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីលើកស្ទួយសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ?

ថ្មីៗនេះ មានការជជែកយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេងនៅលើបណ្ដាញព័ត៌មានសង្គម ហ្វេសប៊ុក ជុំវិញប្រធានបទបន្លែមានជាតិគីមី បន្ទាប់ពីនាយករដ្ឋមន្ត្រីកម្ពុជា សម្ដេចតេជោ ហ៊ុន សែន អំពាវនាវឲ្យពលរដ្ឋនាំគ្នាឈប់ទិញបន្លែផ្លែឈើដែលមានជាតិគីមី។

លោក ង៉ែត ជូ អ្នកជំនាញផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច និងលោកបណ្ឌិត យ៉ង សាំងកុមារ អ្នកជំនាញផ្នែកកសិកម្ម។

មតិនៅលើហ្វេសប៊ុកខ្លះ ចោទសួរថា តើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋធម្មតាធ្វើដូចម្ដេចទើបដឹងថា បន្លែផ្លែឈើណាមានគីមី បន្លែផ្លែឈើណាគ្មានជាតិគីមី?

ទោះយ៉ាងណា ការជជែកយ៉ាងផុលផុសនេះជាការពញ្ញាក់ការយកចិត្តទុកដាក់របស់ប្រជាពលរដ្ឋជុំវិញបញ្ហាបន្លែផ្លែឈើដែលមានជាតិគីមីនេះ។

ជុំវិញបញ្ហាខាងលើនេះ លោកបណ្ឌិត យ៉ង សាំងកុមារ ថ្លែងជាសាធារណៈនៅលើទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់លោកថា ដើម្បីលើកស្ទួយសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ សុខភាពសាធារណៈ និងសេដ្ឋកិច្ចជាតិ រដ្ឋាភិបាលគួរយកចិត្តទុកដាក់ធ្វើនូវកិច្ចការសំខាន់ៗចំនួន ៣៖

គាំទ្រដល់ការអភិវឌ្ឍកសិកម្មសរីរាង្គទាំងផ្នែកបច្ចេកទេស ទុន និងទីផ្សារ។
រៀបចំឲ្យមានស្តង់ដារសុវត្ថិភាពចំណីអាហារនិងស្តង់ដារកសិកម្មសរីរាង្គជាតិ។
ការពារកុំឲ្យមានការនាំចូល និងការធ្វើពាណិជ្ជកម្មនូវចំណីអាហារដែលខុសស្តង់ដារសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ។

ប្រទេសកម្ពុជា ថ្វីត្បិតជាប្រទេសកសិកម្ម ប៉ុន្តែ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ ត្រូវបានគេរាយការណ៍ថា នាំចូលបន្លែពីប្រទេសវៀតណាម និងថៃ ក្នុងទឹកប្រាក់ប្រមាណ ២០០លានដុល្លារ។ ការនាំចូលបន្លែដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់នេះ ត្រូវបានបន្ទោសថា នាំឲ្យកសិករក្នុងស្រុកដាំដុះបន្លែមិនចំណេញ និងខ្លះថែមទាំងខាតចុងខាតដើម ដោយសារតែបន្លែនាំចូលមានតម្លៃថោកជាង។

បើនិយាយពីការដាំដុះបន្លែសរីរាង្គដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ទីផ្សារក្នុងស្រុកវិញ លោក ង៉ែត ជូ ជាទីប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចនិងអភិវឌ្ឍន៍ ក្រុមហ៊ុនពិគ្រោះយោបល់ Emerging Markets Consulting (EMC) និយាយថា អាចជាការពិបាក។ ពិបាកត្រង់ថា បន្លែសរីរាង្គប្រាកដជាមានតម្លៃខ្ពស់ជាងបន្លែធម្មតា ដែលពលរដ្ឋទូទៅដែលមានចំណូលទាបមិនអាចមានលទ្ធភាពទិញហូបបាន។

លោក ង៉ែត ជូ ថា សម្រាប់កម្ពុជា គួរតែជំរុញការដាំដុះបន្លែដែលស្របតាមស្តង់ដារកសិកម្មល្អរបស់ជាតិ សម្រាប់បំពេញតម្រូវការទីផ្សារពលរដ្ឋទូទៅ និងផលិតបន្លែសរីរាង្គដើម្បីបំពេញតម្រូវការពលរដ្ឋដែលមានចំណូលខ្ពស់។

បន្ថែមពីលើចំណុចទាំងបីខាងលើ ដែលលោកបណ្ឌិត យ៉ង សាំងកុមារ បានលើកឡើង លោក ង៉ែត ជូ ស្នើថា ទីមួយ រដ្ឋាភិបាលគួរតែលើកទឹកចិត្តដល់ការវិនិយោគលើផលិតកម្មវត្ថុធាតុដើមកសិកម្មក្នុងស្រុកដើម្បីកាត់បន្ថយថ្លៃចំណាយនាំចូល។ ទីពីរ បង្កើតគោលនយោបាយត្រឹមត្រូវនិងអាចអនុវត្តបានសម្រាប់វិស័យដាំដុះបន្លែ និង ទីបី បង្កើតនិងអនុវត្តឲ្យបានតឹងរ៉ឹងនូវច្បាប់ស្ដីពីសុវត្ថិភាពចំណីអាហារ៕