ក្រុមប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចជឿនលឿនទាំង៧ (G7) ចង់ឱ្យសមាជិកប្រហែលពាក់កណ្តាលនៃក្រុមប្រទេសជឿនលឿនទាំង២០ (G20) ចូលរួមក្នុងក្របខ័ណ្ឌចែករំលែកទិន្នន័យបំណុល រួមទាំងប្រទេសចិន អាហ្សង់ទីន និង តួកគីផង។ បណ្ដារដ្ឋមន្ត្រីហិរញ្ញវត្ថុ និងទេសាភិបាលធនាគារកណ្តាលមកពីក្រុមប្រទេសជឿនលឿន ជី ២០ ត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងពិភាក្សាអំពីការធ្វើឱ្យមានតម្លាភាពកាន់តែច្រើនឡើង ទាក់ទងនឹងបំណុល អំឡុងកិច្ចប្រជុំមួយដែលគ្រោងប្រព្រឹត្តទៅនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌានាពេលខាងមុខ។
ក្របខ័ណ្ឌថ្មីនេះមានបំណងផ្តល់តម្លាភាពកាន់តែច្រើនទាក់ទងនឹងបំណុល ដើម្បីបង្ការការខ្ចីប្រាក់ច្រើនហួសកម្រិត និងដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យមានការឆ្លើយតបឆាប់រហ័សចំពោះវិបត្តិ។ ការជំរុញរបស់ក្រុមប្រទេសមានសេដ្ឋកិច្ចជឿនលឿនជី៧ខាងលើនេះ បានធ្វើឡើងចំពេលដែលមានការព្រួយបារម្ភកាន់តែខ្លាំងឡើង អំពីការបង្កើនការផ្តល់ប្រាក់កម្ចីរបស់ចិនឱ្យប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍ ក្រោមកម្មវិធីកសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធខ្សែក្រវ៉ាត់និងផ្លូវរបស់ចិន។
ធនាគារពិភពលោកតម្រូវឱ្យអ្នកខ្ចីរាយការណ៍ព័ត៌មានស្ដីពីបំណុលក្រៅប្រទេសរបស់ពួកគេរៀងរាល់ត្រីមាស។ ស្ថិតក្រោមអាណត្តិនៃប្រធានឆ្លាស់វេនរបស់ប្រទេសជប៉ុន ក្រុមប្រទេសមានសេដ្ឋកិច្ចជឿនលឿនទាំង៧ (ជី៧) បានប្រៀបធៀបទិន្នន័យនេះជាមួយកំណត់ត្រាផ្តល់ប្រាក់កម្ចីដែលរក្សាទុកដោយប្រទេសចំនួន១៨ រួមទាំងប្រទេសសមាជិកក្នុងក្រុមប្រទេសមានសេដ្ឋកិច្ចជឿនលឿនទាំង៧ ក៏ដូចជាប្រទេសម្ចាស់បំណុលធំៗនៅក្នុងក្លឹបប៉ារីសផងដែរ។
គំនិតផ្តួចផ្តើមជាលើកដំបូងនេះបានរកឃើញថា ម្ចាស់បំណុលបានរាយការណ៍អំពីទំហំបំណុលសរុបចំនួនជិត ៦៣ពាន់លានដុល្លារ បើគិតត្រឹមដំណាច់ឆ្នាំ២០២១។ ស្ថិតិនេះគឺលើសពីទំហំបំណុលក្នុងរបាយការណ៍របស់ក្រុមប្រទេសកូនបំណុល ចំនួន ៦,៥ពាន់លានដុល្លារឯណោះ។
ធនាគារពិភពលោកជឿជាក់ថា ប្រទេសកូនបំណុលប្រហែលជាមិនមានព័ត៌មានពេញលេញអំពីបំណុលរបស់ពួកគេទេ។ បញ្ហាប្រព័ន្ធទិន្នន័យ គ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិ និងបញ្ហាផ្សេងៗទៀត បានរារាំងប្រទេសកូនបំណុលមិនឱ្យរាយការណ៍អំពីទិន្នន័យបានត្រឹមត្រូវនាពេលកន្លងមក ហើយភាពស្មុគស្មាញនៃការគណនាការប្រាក់យឺតយ៉ាវ ក៏អាចធ្វើឱ្យមានមន្ទិលសង្ស័យចំពោះកំណើនទំហំបំណុលដែលនៅសល់ផងដែរ។
បំណុលរបស់បណ្ដាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍនិងប្រទេសកំពុងរីកចម្រើន បានក្លាយជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរកាន់តែខ្លាំងឡើង នៅពេលតម្លៃទំនិញបានកើនឡើងនៅជុំវិញពិភពលោក។ ការដំឡើងអត្រាការប្រាក់ដ៏គំហុកនៅសហរដ្ឋអាមេរិកនិងនៅអឺរ៉ុប គ្មានអ្វីក្រៅពីបន្ថែមបន្ទុកចំណាយលើការសងបំណុលទេ៕
អត្ថបទ៖ សុខ ជា