ការឈានដល់ការរំលាយសហគមន៍នេះ ត្រូវបានលោក អ៊ុំ ឈុនឲ្យដឹងថា គឺដោយសារតែ កសិករផលិតអំបិលមួយចំនួន មិនចង់បន្តការផលិតអំបិលរបស់ខ្លួនជាបន្តទៅទៀត។ លោកថា តាមលក្ខខណ្ឌសហគមន៍ ១អាណត្តិមានរយៈពេល៥ឆ្នាំម្ដង ដើម្បីប្រជុំរើសប្រធានក្រុមប្រឹក្សាភិបាល និងការចុះកិច្ចសន្យាថ្មីជាមួយនឹងអ្នកផលិតអំបិល។ ប៉ុន្ដែ អណាត្តិទី៣នេះ គឺបានផុតតាំងពី ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៨មកម្លេះ ដោយកាលនោះ ខាងសហគមន៍បានធ្វើមហាសន្នបាតប្រជុំ និងរៀបចំកិច្ចសន្យាថ្មី ដើម្បីបន្ដអណាត្តិ តែមានកសិករដែលជាអ្នកផលិតអំបិលប្រមាណតែ ៧០%ប៉ុណ្ណោះបានចូលរួម និងមាន៣០% ទៀតមិនចូលរួមបន្តការផលិតជាមួយសហគមន៍ទៀតនោះទេ។ ដូច្នេះហើយ ទើបក្រុមប្រឹក្សាភិបាលសហគមន៍សម្រេចថា នឹងរំលាយសហគមន៍អ្នកផលិតអំបិលខេត្ត កំពត កែបនេះ នៅត្រឹមដំណាច់ខែមីនា ឆ្នាំនេះតែម្ដង។
អត្ថបទទាក់ទង!
ទោះយ៉ាងណា គេនៅរង់ចាំមើលសេចក្ដីសម្រេចចុងក្រោយរបស់ក្រសួងជាអាណាព្យាបាល ពិសេស គឺក្រសួងសិប្បកម្ម និងឧស្សាហកម្ម។ ប៉ុន្ដែ បើតាម តំណាង សហគមន៍អ្នកផលិតអំបិលខេត្តកំពតកែប គឺខាងសហគមន៍បានជូនដំណឹងរួចអស់ហើយ អំពីការសម្រេចរំលាយសហគមន៍នេះ ទៅកាន់អាជ្ញាធរខេត្តកំពត និងកែប ព្រមទាំងក្រសួងសិប្បកម្ម និងឧស្សាហកម្ម អគ្គនាយកដ្ឋានពន្ធដារ និងក្រសួងមហាផ្ទៃផងដែរ។
តាមការបញ្ជាក់ពីលោក អ៊ុំ ឈុន ផ្ទៃដីផលិតអំបិលរបស់សហគមន៍នេះ មានទំហំ ជាង ៤ពាន់ ៥០០ ហិកតា ដែលជាកម្មសិទ្ធិឯកជន របស់កសិករផលិតអំបិល ជាង២០០ នាក់ ហើយក្រោយពីការរំលាយសហគមន៍ទៅ កិច្ចការបន្ទាប់គឺជាភារកិច្ចរបស់អាជ្ញាធរខេត្ត ដើម្បីគ្រប់គ្រង និងចាត់ចែងបន្ត។
លោកបន្ថែមទៀតថា មានកសិករផលិតអំបិលខ្លះ បានលក់ដីរបស់ខ្លួនជាបណ្ដើរៗហើយ តែអ្នកទិញដីនោះ ក៏មិនទាន់ឃើញធ្វើអីដែរ នៅទុកដីទំនេរចោល។ រីឯអ្នកបន្តផលិតអំបិលផ្សេងទៀត ក៏ផលិតមិនបានច្រើននោះដែរ ពោលគឺបានប្រហែលតែពាក់កណ្ដាលប៉ុណ្ណោះ ព្រោះមានបញ្ហាកង្វះកម្លាំងពលកម្ម។
នៅពេលដែលអ្នកសារព័ត៌មាន ខេមបូណូមីស សួរថា តើអនាគតការផលិតអំបិលកម្ពុជានឹងទៅយ៉ាងណា? លោកអ៊ុំ ឈុន បានបញ្ជាក់ថា លោកមិនទាន់ហ៊ាននិយាយពីរឿងនេះទេ គឺត្រូវរង់ចាំមើលវិធានការបន្តរបស់អាជ្ញាធរខេត្តកំពត និងកែប ក៏ដូចជាក្រសួងជាអាណាព្យាបាល ។
អត្ថបទគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍!
តាមការលើកឡើងរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ និងអ្នកតាមដានសង្គមមួយចំនួន បានលើកឡើងថា ការជំរុញឲ្យអ្នកផលិតអំបិលជ្រួលច្របល់លែងចង់ផលិតអំបិលនេះ គឺដោយសារតែការផលិតជួបបញ្ហាច្រើន ទាំងអាកាសធាតុ និងកម្លាំងពលកម្ម។ ពិសេសជាងនេះទៀត គឺនិន្នាតម្លៃដីធ្លី កំពុងពុះកញ្ជ្រោលខ្លាំង ដែលធ្វើឲ្យពួកគេកំពុងសម្លឹងឃើញឱកាសនេះ ទាញយកដីស្រែអំបិលទៅលើឲ្យឈ្មួញដី បានតម្លៃខ្ពស់ ជាជាងការផលិតអំបិល។
ទោះយ៉ាងណា លោក អ៊ុំ ឈុន បានគូសបញ្ជាក់ថា ដីស្រែអំបិលនេះ គឺមានការចុះកិច្ចសន្យាផ្ដិតមេដៃច្បាស់លាស់ រវាងម្ចាស់ស្រែអំបិល និងអាជ្ញាធរ ថាដីទាំងនោះ គឺទុកតែសម្រាប់ផលិតអំបិលប៉ុណ្ណោះ មិនអាចយកទៅធ្វើអ្វីផ្សេងក្រៅពីការផលិតអំបិលនោះឡើយ។ បើទោះបីជាលក់ឲ្យអ្នកផ្សេងទៀត ក៏អ្នកទិញបន្ដនោះ ត្រូវតែយកមកធ្វើការផលិតអំបិលដែរ។
អត្ថបទគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍!
គួរបញ្ជាក់ថា កាលពីចុងឆ្នាំ ២០១៨ កន្លងទៅនេះ កម្ពុជា បានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងនាំចូលអំបិលពីចិន ប្រមាណ២ម៉ឺនតោន ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការក្នុងស្រុក ដ្បិតថា ការផលិតអំបិលជួបបញ្ហាភ្លៀងធ្លាក់ច្រើន។ បើតាមលោក អ៊ុំ ឈុន អំបិលនាំចូលពីចិនទាំងនោះ បានបញ្ចេញលក់ទៅលើទីផ្សារជិតអស់ហើយតួយ៉ាង អំបិលសម៉ត់ នៅសល់តិចតួចប៉ុណ្ណោះ ខណៈដែលអំបិលគ្រួសនៅសល់ប្រមាណ ៥០%។ ដោយឡែក ការផលិតអំបិល ក្នុងស្រុកនៅឆ្នាំនេះវិញ គឺមិនសូវជាមានច្រើនប៉ុន្មានទេ ព្រោះថា ប៉ុន្មានខែ មកនោះ អ្នកផលិតអំបិល គឺផលិតលក់ដោយខ្លួនឯង មិនបានលក់តាមរយៈសហគមន៍នោះទេ។
លោកអ៊ុំ ឈុន ក៏បានសំណូមពរ
ឲ្យខាងអាជ្ញាធរគួរតែបន្តគ្រប់គ្រងការផលិតអំបិលរបស់កសិករផលិតអំបិល
ក្រោយពីសហគមន៍ត្រូវបានរំលាយ ដើម្បីធានាបាននូវគុណភាពអំបិល សម្រាប់សុខភាពពលរដ្ឋ៕
None
