ទោះយ៉ាងណា បើតាមអ្នកជំនាញអង្គការសុខភាពពិភពលោកនាពេលកន្លងមក នៅតែបន្ដលើកឡើងថា វិសមភាពវ៉ាក់សាំង ឬការចែកចាយវ៉ាក់សាំងមិនស្មើភាពគ្នារវាង ប្រទេសអ្នកមាន និងប្រទេសក្រីក្រ គឺនៅតែជាកត្តារាំងស្ទះក្នុងការទប់ស្កាត់ និងឈានទៅលុបបំបាត់ទាំងស្រុងនូវកូវីដ១៩ ដ្បិតថា បច្ចុប្បន្ន បណ្ដាប្រទេសក្រីក្រនៅទទួលបានវ៉ាក់សាំង ក៏ដូចជាការចាក់វ៉ាក់សាំងមានក្នុងកម្រិតទាបនៅឡើយ។
យន្តការកូវ៉ា់ក់ ត្រូវបានដាក់ឱ្យដំណើរការនៅឆ្នាំ ២០២០ ជាមួយនឹងគោលដៅនៃការចែកចាយវ៉ាក់សាំងចំនួន ២ ពាន់លាននៅដំណាច់ឆ្នាំ ២០២១ ប៉ុន្តែមានភាពយឺតយ៉ាវ ដោយសារតែក្រុមប្រទេសអ្នកមានប្រមូលវ៉ាក់សាំងស្ដុកទុក និងការរឹតបន្តឹងលើការនាំចេញជាដើម។ មួយវិញទៀត ការផ្លាស់ប្តូរយុទ្ធសាស្ត្របាននាំឱ្យមានការពន្យារពេលចែកចាយវ៉ាក់សាំងផងដែរ ដោយសារប្រទេសម្ចាស់ជំនួយវ៉ាក់សាំងខ្លះ តែងតែស្នើសុំឱ្យបញ្ជូនវ៉ាក់សាំងទៅកាន់ប្រទេសដែលពួកគេបានជ្រើសរើស។
កម្មវិធីកូវ៉ាក់ បានចាប់ផ្តើមផ្តល់វ៉ាក់សាំងក្នុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០២១ ដោយក្នុងនោះ ប្រហែលមួយភាគបីត្រូវបានបរិច្ចាគដោយប្រទេសអ្នកមាន ខណៈគម្រោងដំបូងរបស់យន្តការកូវ៉ាក់ក្នុងការផ្គត់ផ្គង់តែវ៉ាក់សាំង គឺជាគម្រោងផលិត ឬបញ្ជាទិញវ៉ាក់សាំងដោយខ្លួនឯង ជាមួយទទួលយកមូលនិធិប្រមាណ ១០ ពាន់លានដុល្លារពីម្ចាស់ជំនួយ។
ទោះបីជាមានការកើនឡើងនៃការនាំចេញវ៉ាក់សាំងនាពេលថ្មីៗនេះក៏ដោយ តែវិសមភាពនៃវ៉ាក់សាំងនៅតែមានកម្រិតខ្ពស់។ ទិន្នន័យចុងក្រោយរបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោកបង្ហាញថា ៦៧ភាគរយ នៃចំនួនប្រជាជននៅក្នុងប្រទេសអ្នកមានត្រូវបានចាក់វ៉ាក់សាំងពេញលេញ បើធៀបនឹងប្រទេសក្រីក្រត្រឹមតែ ៥ភាគរយតែប៉ុណ្ណោះ ខណៈជាង ៤០ភាគរយនៃចំនួនប្រជាជនពិភពលោកមិនទាន់បានទទួលការចាក់វ៉ាក់សាំងដូសទី១នៅឡើយទេ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ អង្គការហ្គាវី (Gavi) ដែលជាសម្ព័ន្ធវ៉ាក់សាំងនិងមានការគ្រប់គ្រងលើយន្តការកូវ៉ាក់ដែរនោះ ក៏កំពុងស្វែងរកមូលនិធិបន្ថែមទៀត ដើម្បីឈានដល់គោលដៅក្នុងការចាក់វ៉ាក់សាំងឱ្យមាន ៧០ភាគរយនៃចំនួនប្រជាជននៅក្នុងប្រទេសក្រីក្រនៅត្រឹមខែកក្កដាឆ្នាំ២០២៕