សមាគមម្រេចកំពតមិនរំពឹងខ្ពស់ចំពោះទីផ្សារចិននោះទេ ទោះបីមាន FTA កម្ពុជា-ចិនក៏ដោយ
បើទោះបីជាកម្ពុជាកំពុងឈានទៅរកការចុះកិច្ចព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្មសេរី(FTA) ជាមួយចិននៅពេលឆាប់ៗនេះ ដែលគេរំពឹងថាទីផ្សារចិននឹងបើកចំហរកាន់តែធំ…
ផ្តើមចេញពីអ្នកចូលចិត្តធ្វើទេសចរណ៍ និងមានចំណូលចិត្តលើការចិញ្ចឹមសត្វផងនោះ បន្ទាប់ពីត្រលប់មកពីដើរកម្សាន្ដនៅតាមកសិដ្ឋានបែបកសិទេសចរណ៍ នៅប្រទេសថៃ និងវៀតណាមហើយ ធ្វើឲ្យលោកថូ វណ្ណា ចាប់អារម្មណ៍លើការចិញ្ចឹមអន្ទង់របស់ប្រទេសទាំងនេះ ហើយបានចាប់ផ្តើមមុខរបរនេះ ។
លោកបានប្រាប់ក្រុមការងារខេមបូណូមីសថា មុននឹងអាចដំណើរការកសិដ្ឋានបានល្អជាងមួយទសវត្សរ៍មកនេះ មិនមែនជារឿងងាយនោះទេ ព្រោះលោកជួបព្យុះភ្លៀង២ឆ្នាំជាប់ៗគ្នា ដែលធ្វើឲ្យលោកស្ទើរតែបោះបង់ទៅហើយ។
លោកថា « កាលពីដំបូងដែលបរាជ័យហ្នឹង វាអត់ទាន់មានអាងចម្រោះអីទេ ពូអត់បានចាប់អារម្មណ៍ថាមានអាងចម្រោះអីទេ ដល់ពេលចាប់ផ្តើមអាសត្វហ្នឹងវាចេះតែងាប់អញ្ចឹង ពូដេកគិតឃើញថា ប្រហែលជាខុសអីមួយហើយ ប្រហែលជាខុសបច្ចេកទេសអីមួយហើយ ទីមួយចំណី ទីពីរទៀតសង្ស័យជាងគេ ចាប់អារម្មណ៍ជាងគេគឺទឹកហ្នឹងហើយ ដល់ពូចាប់អារម្មណ៍ទឹកអញ្ចឹង ពូមានគំនិតមួយថា ចង់រៀបអាងចម្រោះហ្នឹងសាកលមើល ប្រុងរត់ចោលហើយមុខរបរហ្នឹងហើយ មើលទៅមិនកើតទេ បែបដកថយ ដល់ពេលពូនឹកឃើញចឹង ក៏គិតប្រថុយមួយឆ្នាំទៀតចុះ ឥឡូវធ្វើអាងចម្រោះ ចាំមើលលទ្ធផលវាទៅជាយ៉ាងណាវិញ ដល់ពូធ្វើអាងចម្រោះហ្នឹងទៅ វាក៏ជោគជ័យ»។
លោក ថូ វណ្ណា ម្ចាស់កសិដ្ឋានអន្ទង់កសិដ្ឋានបែបវារីវប្បកម្ម ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង
ចំពោះចំណូលពីការចិញ្ចឹមអន្ទង់នេះវិញ លោកបានប្រាប់ថា លោកអាចរកបានខ្ទង់ពាន់ដុល្លារក្នុងមួយខែ ដោយអាចចំណេញបានប្រហែលមួយពាន់ដុល្លារ ក្រោយទូទាត់ការចំណាយរួចរាល់ ។ នេះគ្រាន់ចំណេញពីការលក់អន្ទង់យកសាច់ប៉ុណ្ណោះ នៅមិនទាន់គិតពីការលក់អន្ទង់ពូជនៅឡើយទេ ។
ថ្វីត្បិតតែចំណូលបានច្រើនមែន តែដើមទុនសម្រាប់របរចិញ្ចឹមអន្ទង់នេះវិញ ក៏មិនធម្មតាដែរ។
«បើគាត់ធ្វើលក្ខណៈតូចតាច ពីរបីអាងគ្រាន់ចិញ្ចឹមលេង អាហ្នឹងពូមិនហ៊ាននិយាយទេ តែបើគេចិញ្ចឹមធំ វាចូលបួនដប់ម្ភៃម៉ឺនអីទៅណា គ្រាន់តែឧបករណ៍ក្មួយមើលឃើញស្រាប់ហើយ អាងមួយនេះ មិនមែនធ្វើមួយរយពីររយ (ដុល្លារ)ឯណា ហើយទុយោកប់ក្នុងដី ដាក់មួយឡានបាត់ ពីរឡានបាត់ ហើយអាងចម្រោះបីហ្នឹង ប៉ុនៗផ្ទះ អាងមួយចូលរាប់ពាន់គីបឯណោះ អញ្ចឹងយើងពិបាកថាដែរ បើយកដើមពីរបីម៉ឺនអី ខ្ញុំថាដូចមិនកើតទេ រកមុខរបរអីផ្សេងទៅល្អជាង»។
ដើមទុន គឺជាបញ្ហាមួយទៅហើយសម្រាប់កសិករ តែម្ចាស់កសិដ្ឋានវារីវប្បកម្មអន្ទង់រូបនេះថា នៅមានបញ្ហាមួយចំនួនទៀត ដែលលោកស្នើឲ្យមានការដោះស្រាយពីក្រសួងកសិកម្ម និងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធផ្សេងទៀតជួយដោះស្រាយ បើសិនជាចង់លើកទឹកចិត្តឲ្យកសិករបង្កើនចិញ្ចឹមសត្វ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារនៅក្នុងស្រុក ។
«បើចង់ឲ្យកសិករហ្នឹងចំណេញច្រើន ឲ្យភ្លើងហ្នឹងវាថោក អ្នកអត់មានទុន អត់ហ៊ានចិញ្ចឹមទេ គេសួរថាម៉េចបានមិនហ៊ានចិញ្ចឹមដូចគេ ចិញ្ចឹមឯណា ងាកទៅមិនដឹងជាដឹកជញ្ជូនហ្នឹង មិនដឹងយ៉ាងម៉េច ចិញ្ចឹមបានហើយ ដែលគេថាចិញ្ចឹមត្រីខាតអីហ្នឹងគឺវាអញ្ចឹង កាលដែលដឹកទៅវាចំណាយពេលវេលាហ្នឹងយូរពេក ដល់អញ្ចឹងពូសំណូមពរទាំងអស់ហ្នឹងថា ធ្វើឲ្យទម្លាក់អាហ្នឹងបន្តិចមក ដើម្បីឲ្យពលរដ្ឋហ្នឹងវាស្រួល ឲ្យលិខិតដឹកជញ្ជូនហ្នឹងមកនៅត្រឹមខេត្តទៅ»។
បច្ចុប្បន្ននេះ កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមអន្ទង់របស់លោក វណ្ណា មានលទ្ធភាពត្រឹមតែប្រមូលទិញកូនអន្ទង់ពីកសិករដទៃទៀតដែលមកយកលក់ឲ្យគាត់ ដែលជាកូនអន្ទង់តូចៗ រកបានពីទន្លេបឹងបួរនៅក្នុងខេត្តនេះប៉ុណ្ណោះ លោកមិនទាន់មានលទ្ធភាពអាចបង្កាត់ពូជអន្ទង់នោះនៅឡើយនោះទេ ព្រោះផ្ទៃដីកសិដ្ឋានរបស់លោកនៅមានកំណត់នៅឡើយ។
តែយ៉ាងណាមិញ លោកមានគម្រោងរួចហើយក្នុងការពង្រីកផ្ទៃដីបន្ថែមទៀត ដើម្បីពង្រីកកសិដ្ឋាននេះ ដោយអាចឲ្យលោកមានលទ្ធភាពក្នុងការបង្កាត់ពូជអន្ទង់បានដោយខ្លួនឯង តែលោកថា ត្រូវរងចាំចប់កូវីដសិន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត លោកក៏ស្វាគមន៍ដល់កសិករដទៃនៅខេត្តដទៃទៀត ដែលត្រូវការពូជអន្ទង់ និងរៀនបច្ចេកទេសនៃការចិញ្ចឹមអន្ទង់នេះផងដែរ តែដូចដែលបានបញ្ជាក់ពីខាងដើមហើយ គឺត្រូវការដើមទុនច្រើនគួរសមដែរ ក្នុងករណីដែលចង់ចិញ្ចឹមក្នុងទំហំប៉ុនកសិដ្ឋានរបស់លោក៕សូមអញ្ជើញទស្សនាវីដេអូខាងក្រោម៖
None
