អគ្គលេខាធិការរងនៃក្រុមប្រឹក្សាជាតិអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមរបស់ថៃ គឺលោកស្រី ជីនណាងហ្គូន រូចាណាណាន់ បានបញ្ជាក់នៅក្នុងសារព័ត៌មានបាងកកប៉ុស្ដិ៍ថា មានពលរដ្ឋប្រហែលជិត៦៤ម៉ឺនគ្រួសារ កំពុងពឹងផ្អែកខ្លាំងលើជំនួយហិរញ្ញវត្ថុសាធារណៈ និងឯកជន។ ក្នុងចំណោមគ្រួសារទាំងនោះ គឺជាគ្រួសារដែលមានមនុស្សវ័យចំណាស់ ពោលគឺជាគ្រួសារមិនសូវមានសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ចនោះឡើយ។
ក្នុងចំណោមគ្រួសារជិត៦២ម៉ឺនគ្រួសារ គឺមានជិត៤៧ម៉ឺនគ្រួសារ គឺជាគ្រួសារមានប្រាក់ចំណូលទាប ហើយពួកគេធ្វើការនៅក្នុងវិស័យដែលងាយនឹងបាត់បង់ការងារ ដូចជាវិស័យទេសចរណ៍ ឬការប្រកបអាជីវកម្មខ្លួនឯង។ ក្នុងនោះដែរ មានជិត៥ម៉ឺនគ្រួសារ គឺមិនមានដីធ្លីជាកម្មសិទ្ធិផ្ទាល់ខ្លួនទេ ឬក៏មានដែរ តែតិចតួចបំផុត។
មន្ត្រីរាជរដ្ឋាភិបាលថៃ បានបញ្ជាក់ថា អត្រាភាពក្រីក្របានធ្លាក់ចុះ ពីជាង ៦៥% នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៨៨ មកនៅជាង ៦% នៅឆ្នាំ២០១៩ ពោលគឺបានជួយឲ្យពលរដ្ឋប្រមាណ ជាង៤លាន៣សែននាក់ចាកចេញពីភាពក្រីក្រ។ នៅឆ្នាំ២០១៩ ចំនួនគ្រួសារក្រីក្រនៅក្នុងប្រទេសថៃ មានជាង១លាន៣សែនគ្រួសារ ឬស្មើនឹងជាង៥% នៃចំនួនគ្រួសារសរុប ពោលគឺចំនួននេះមានការធ្លាក់ចុះពី ជាង១លាន៨សែននាក់ កាលពីឆ្នាំ២០១៨។
តាមការស្រាវជ្រាវរបស់ការិយាល័យស្ថិតជាតិរបស់ថៃ បានឲ្យដឹងថា តាំងពីដើមឆ្នាំ២០២០ បន្ទាប់ពីមានការរាតត្បាតនៃជំងឺឆ្លង មានពលរដ្ឋដែលត្រូវបានស្ទង់មតិប្រហែល ៥៤% បានលើកឡើងថា ពួកគេមានប្រាក់ចំណូលធ្លាក់ចុះ និងមាន៣៣% បានបញ្ជាក់ថា ពួកគេមានការបង្កើនការចំណាយច្រើន ជាពិសេសចំណាយទាក់ទងនឹងការថែទាំសុខភាព។ ដោយឡែក មាន១៤%ទៀត បានលើកឡើងថា ពួកគេមានបំណុលផ្លូវការកើនឡើង ខណៈមាន៩% ឆ្លើយថា មានជំពាក់បំណុលក្រៅផ្លូវការ។
របាយការណ៍ពីរាជរដ្ឋាភិបាលថៃ
បានឲ្យដឹងទៀតថា បំណុលគ្រួសារនៅក្នុងប្រទេសថៃ នៅត្រីមាសទី៣ មានប្រមាណជាង១៣ទ្រីលានបាត
ឬស្មើនឹងប្រមាណ ៤៥០ ពាន់លានដុល្លារអាមេរិក ឬស្មើនឹងជិត៨៤%
នៃទំហំ GDP
របស់ថៃ។នៅត្រីមាសទី ៣ ឆ្នាំនេះ កម្លាំងពលកម្មសរុបនៅក្នុងប្រទេសថៃ
មានជិត ៣៨លាននាក់៕